Supplementary Files
Anahtar Kelimeler
Görsel Hikâye Anlatımı
Kurosawa Sineması
Sinemada Renk
Nasıl Atıf Yapılır
Özet
Sinema sanatı birçok görsel ve sessel öğenin bir araya gelmesi ile oluşan kompleks bir yapıdır. Sahneler, kameranın hareketi ile değişen planlar, görsel kompozisyonlar, kurgu gibi faktörlerle birlikte düşünüldüğünde anlamı oluşturan her bir birimin stratejik önemi daha da ön plana çıkmaktadır. Bu öğeler arasında renk, hem görsel estetik ve kompozisyon bağlamında, hem de insan psikolojisi, duygulanımlar ve özdeşim bağlamında etkili olan önemli bir öğe olarak karşımıza çıkar.
Sinemanın siyah beyazla başlayan ilk yıllarından bu yana renk yönetmenlerin ve araştırmacıların odağında olmuştur. Bu alanda yapılan araştırmalardan farklı olarak bu makale, renkle ilk ilişkisi resim sanatı üzerinden kurulmuş olan ve özgün filmleriyle dünya çapında bilinirlik kazanmış bir yönetmen olan Akira Kurosawa’ya ve Ran (1985) filmine odaklanmaktadır. Araştırma, yönetmenin ressam kimliğinin filmdeki renk kullanımı üzerindeki etkisini ve sinemasal üretimlerinde renklerin görsel kompozisyon, karakter temsili ve dramatik yapı üzerindeki işlevlerini ve kullanımını incelemektedir.
Bu bağlamda hem Kurosawa’nın çekim öncesinde yaptığı resimlerde renge yönelik yaklaşımı saptanmış, hem de Ran filminde anlatıyı oluşturan olay örgüsü takip edilerek renk odaklı görsel ve içerik analizi yapılmıştır. Bu analizin sonucunda, Kurosawa’nın "Ran" filminde renk öğesini bilinçli bir şekilde, çok yönlü ve işlevsel olarak kullandığı görülmüştür. Film boyunca kullanılan sıcak- canlı ve ya soğuk-koyu tonlardaki renk paletleri, sahnelerin atmosferini ve dramatik yapısını izleyiciye daha yoğun ve derinlikli bir şekilde aktarmak için, ana karakterleri, karakteristik özelliklerini ve film boyunca süregelen yolculuklarını, izleyicinin özdeşim kurabileceği en etkin şekilde ifade etmek için ve izleyicinin kalabalık savaş sahnelerinde filmi kolaylıkla takip edebilmesini sağlamak için kullandığı sonucuna ulaşılmıştır. Elde edilen bulgular, renklerin film anlatısında nasıl etkili bir araç olabileceğine dair önemli çıkarımlar sunarken sinema ve renk alanındaki çalışmalar için yeni perspektifler sunmayı amaçlamaktadır.
Referanslar
AKKOYUNLU ERSÖZ, B., ÇOLAKOĞLU , F. & BAHAR, T.M. DÜZ. (2009). Kurosawa: Desenler. İstanbul: Pera Müzesi.
BELLANTONİ, P. (2005). If It’s Purple, Someone’s Gonna Die: Power of Color in Visual Storytelling. Oxford: Focal Press.
BOZ, Ö. (2021). Sinema ve Resim Ekseninde Medyalararası Bir İnceleme: Aşçı, Hırsız, Karısı ve Aşığı Filmi. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, Issue 35, pp. 262-283.
BRANIGAN, E. (2018). Tracking Color in Cinema and Art: Philosophy and Aesthetics. New York: Routledge.
BÜKER, S. (2010). Sinemada Anlam Yaratma. İstanbul: Hayalbaz Kitap.
CHANT, I. (2021). The Brush And The Lens: Akira Kurosawa As Painter And Film Maker. [Çevrimiçi] Available at: https://www.popmatters.com/akira-kurosawa- painter-filmmaker [Erişildi: 01 05 2024].
ELLİOT, A. J. & MAİER, M. A. (2007). Color and Psychological Functioning. Current Directions in Psychological Science, 16(5), pp. 250-254.
ELLİOT, A. J. et al. (2007). Color and psychological functioning: The effect of red on performance attainment. Journal of Experimental Psychology: General, 136(1), pp. 154-168.
ERASLAN, R. U. (2020). Temel Renk Armonilerinin; Sanat, Tasarım ve Sinema Alanların Da Kullanımı. Fine Arts, 15(1), pp. 71-87.
HİLL, R. A. & BARTON, R. A. (2005). Red enhances human performance in contests. Nature, Cilt 435, p.293.
HİRANO, K. & KUROSAWA, A. (1986). Making Films for All the People: An Interview With Akira Kurosawa. Cineaste, 14(4), pp. 23-25.
KIRIK, A. M. (2013). Sinemada Renk Öğesinin Kullanımı: Renk ve Anlatım İlişkisi. pp. 71-.
KOCA, Ş. E. (2019). Sinemada Anlam Yaratma Sürecinde Rengin Metaforik Kullanımı. Sanat ve Tasarım Dergisi, Cilt 23, pp. 223-239.
KUROSAWA, A. (2006). Kurbağa Yağı Satıcısı. İstanbul: Agora Kitaplığı.
MCDONALD, K. I. (2006). Reading a Japanese Film: Cinema in Context. Honolulu: University of Hawai Press.
MOCKENHAUPT,B. (2007). EsquireMagazine.[Online] Available at: https://www.esquire.com/news-politics/a2155/esq0307fincher/[Accessed 05 05 2024].
O’CONNOR, Z. (2011). Colour psychology and colour therapy: Caveat emptor. Color Research & Application, 36(3), pp. 229-234.
PESA, T. (2017). Sydney Film Festival | Akira Kurosawa: from canvas to screen. [Çevrimiçi] Available at: https://www.art-almanac.com.au/sydney-film-festival-akira-kurosawa-canvas-screen/ [Erişildi: 01 06 2024].
PRİNCE, S. (1991). The Warrior’s Camera: The Cinema of Akira Kurosawa- Revised and Expanded Edition. Basım yeri bilinmiyor: Princeton University Press.
RICHIE, D. (1985). The Films of Akira Kurosawa. Berkeley: University of California Press.
SERPER, Z. (2000). Blood Visibility/invisibility in Kurosawa’s Ran. Literature/Film Quartely, 28(2), pp.149-154.
SÖZEN, M. (2003). Sinemada Renk: Sembolik Anlamlar. Ankara: Detay Yayıncılık.
VACCHE, A. D. & PRİNCE, B. (2006). Color the Film Reader. New York: Routledge.
WATKİNS, L. (2002). Light, Colour and Sound in Cinema. Paragraph, 25(3), pp. 117-128.
YÜKSEL, A. (2009). Exterior Color and Perceived Retail Crowding: Effects on Tourists’ Shopping Quality Inferences and Approach Behaviors. Journal of Quality Assurance in Hospitality & Tourism, 10(4), pp. 233-254.
ULUDAĞ ERASLAN, R. (2020). Temel Renk Armonilerinin; Sanat, Tasarım ve Sinema Alanların Da Kullanımı. Fine Arts, 15(1), 71-87.
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
Telif Hakkı (c) 2024 Holistence Publications