Supplementary Files
Anahtar Kelimeler
Renk
Kırmızı
Kültür
Malzeme
Seramik Teknolojisi
Nasıl Atıf Yapılır
Özet
Seramiğin kullanımı, insan kültürünün bir parçası olarak binlerce yıldır süregelmektedir. Renk de neredeyse seramiğin kullanımı kadar eski bir kültür öğesidir. Seramikler üzerinde bilinçli olarak kullanımı görülen ilk renk olasılıkla kırmızıdır. Bu rengin güçlü bir sembolik öneminin olduğu, binlerce yıllık mağara resimlerinde ve farklı kültürel alanlardaki kullanımında görülmektedir.
Araştırmada insanlığın kırmızı renge ulaşmaya çalışırken, ana renk olan kırmızının turuncu, kahverengi, pembe, bordo, mor, vb. gibi ara tonlarını da dahil ettiği saptanmıştır. Araştırma kapsamında kırmızı renge ulaşma yolları açıklanırken bir ana renk olan kırmızının yanında kırmızının ara renk ve tonlarına da yer verilmiştir.
İnsanlığın seramik yapımında kırmızı rengi neden kullandığı sorusu ile yola çıkılarak, bu renge ne gibi kültürel anlamlar yüklediği ve renk kullanımındaki sembolik dil incelenmiştir. Daha sonra bu rengin nasıl elde edildiği, yani teknolojisi nedir? sorusu sorulmuştur.
Rengin ortaya çıkmasını sağlayan malzeme özellikleri, tarihsel süreçte gözlenen farklı teknolojik aşamalar ve rengin elde edilmesinde kullanılan teknikler hakkında bilgi verilmiştir.
Bu doğrultuda, seramikte çamur renklendirme, yüzey renklendirme, sır ve alternatif pişirim gibi farklı tekniklerle kırmızı elde etme yöntemleri anlatılmıştır.
Referanslar
ARCASOY, A. ve BAŞKIRKAN H. (2020). Seramik Teknolojisi. Literatür Yayıncılık, İstanbul.
BALYEMEZ, A. (2018), Gösterişli Bir Uzakdoğu Porselen Stili: Kinrande, İdil Sanat ve Dil Dergisi, Cilt 7, Sayı 47, sayfa 817-822.
BERLIN, B., ve KAY, P. (1969). Basic Color Terms: Their Universality and Evolution. Berkeley.
BÜYÜK LAROUSSE SÖZLÜK VE ANSİKLOPEDİSİ, Librairie Larousse, Milliyet, 1986.
ÇİZER S. ve YOLERİ H. (1998). Geleneksel Macun Lüsterleri Tekniğinin Günümüzde Uygulama Denemeleri. Seramik Sırları ve Boyaları Semineri Bildiriler Kitapçığı, TSD Yayınları No: 18, İstanbul.
ÇİZER, S. (2014). Terra Sigillata. Dokuz Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Yayınları, İzmir.
ÇOBANLI, Z. (1996). Seramik Astarları. Anadolu Üniversitesi GSF Yayınları, No: 15, Eskişehir.
ÇOBANOĞLU, Ö. (2012). Türk Mitolojisinde Al Dini ve Okra İlişkisi, 38. ICANAS Uluslararası Asya ve Kuzey Afrika Çalışmaları Kongresi: Tarih ve Medeniyetler Tarihi, s.981-986. https://www.ayk.gov.tr/wp-content/uploads/2015/01/%c3%87OBANO%c4%9eLU-%c3%96zkul-T%c3%9cRK-M%c4%b0TOLOJ%c4%b0S%c4%b0NDE-AL-D%c4%b0N%c4%b0-VE-OKRA-%c4%b0L%c4%b0%c5%9eK%c4%b0S%c4%b0.pdf (Erişim tarihi: 16.02.2021)
ECZACIBAŞI SANAT ANSİKLOPEDİSİ (1997). 2. Cilt, 3/1657, YEM Yayınları, İstanbul.
EKİCİ, M. (2016). Türk Kültüründe "Al" Renk. Ege Üniversitesi Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi, Cilt 16 (2), s. 103, 104. https://www.researchgate.net/publication/311851360_Turk_Kulturunde_Al_Renk (Erişim tarihi: 15.02.2021)
ERDOĞU, B., ve ULUBEY, A. (2011). Colour Symbolism in the Prehistoric Architecture of Central Anatolia and Raman Spectroscopic Investigation of Red Ochre in Chalcolithic Çatalhöyük. Oxford Journal of Archeology, Cilt 30, s. 1-11.
ESTES, C. P. (2014). Kurtlarla Koşan Kadınlar. Çeviren: H. Atalay, İstanbul, Ayrıntı Yayınları, 10. Basım, ISBN 978-975-539-363-6
HIRST, K. K. (2021). Ochre - The Oldest Known Natural Pigment in the World (online). Thoughtco. thoughtco.com/ochre-the-oldest-known-natural-pigment-172032 (Erişim tarihi: 25.02.2021)
İŞMAN, F. (1972). Seramik Teknolojisi, Sır, Seramik Boyaları ve Seramik Dekorasyon Teknikleri. DTGSYO Yayınları, İstanbul.
KOLANKAYA-BOSTANCI, N. (2012). Anadolu'da Erken Prehistorik Dönem Kırmızı Aşı Boyası Kullanımı, Anadolu, Sayı: 38, s. 29-51.
LEHNHÄUSER, W. (1973). Glasuren und ihre Farben. W. Knapp. Düsseldorf.
MARGARYAN, P. (2018). Aşı Boyası: Dünyanın İlk Kırmızı Boyası (online). Arkeofili, https://arkeofili.com/asi-boyasi-dunyanin-ilk-kirmizi-boyasi/ (Erişim tarihi: 22.08.2020)
MAZLUM, Ö. (2011). Rengin Kültürel Çağrışımları. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 31, s. 125-138.
METE, Z. (2020). Seramik Kimyası, Tibyan Yayıncılık Basım Yayım Matbaacılık San. Tic. Ltd. Şti. İzmir.
ÖZDOĞAN, M. (2002). Köyden Kente Kalkolitik Çağ. Arkeoatlas, Sayı: 1, s. 113, 115.
ÖZALP, N. (2011). Bakır Kırmızısı Sırlar. Dokuz Eylül Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Seramik ASD, Yayımlanmamış Sanatta Yeterlik Tezi, İzmir.
PER, M. (2012). Renk Teorilerine Tarihsel Bir Bakış. Yedi: Sanat, Tasarım ve Bilim Dergisi, Sayı: 8, s. 17-26.
PERA MÜZESİ (2009). Victoria ve Albert Müzesi'nden Dünya Seramiğinin Başyapıtları. İstanbul, Pera Müzesi Yayını, ISBN 978-975-9123-58-1
PITELKA, M. (2005). Handmade Culture: Raku Potters, Patrons, and Tea Practitioners in Japan. University of Hawaii Press, USA.
POTTERY: IRON GLAZES (online), http://johnsankey.ca/glazeiron.html (Erişim Tarihi: 17.12.2020).
SEVİM, K. (2006). 1200°C Sıcaklıkta Gelişebilen Bakır Kırmızısı Sırlar. Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Seramik ASD, Yayımlanmamış Sanatta Yeterlik Tezi, Eskişehir.
ŞAHİN, F. (1998) Mercan Kırmızısı Nedir? Ne değildir. Antik Dekor. Sayı: 48. İstanbul, s. 84-90.
WATKINS, J. C. ve WANDLESS, P. A. (2006). Alternative Kilns and Firing Techniques. A Lark Ceramics Book, USA.
TURAN BAKIR, S. (2007). Osmanlı Sanatında Bir Zirve: İznik Çini ve Seramikleri, Anadolu’da Türk Devri Çini ve Seramik Sanatı, editörler: G. Öney & Z. Çobanlı, s. 279-305. İstanbul, TC Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları, ISBN 978-975-17-3298-9
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
Telif Hakkı (c) 2021 Holistence Publications