TÜRKİYE’DE BİREYSEL EMEKLİLİK SİSTEMİ VE ÇALIŞANLARIN OTOMATİK KATILIMDAN AYRILMA NEDENLERİ: ISPARTA İLİNDE BİR UYGULAMA

Turan KOCABIYIK; Zühal KÜÇÜKÇAKAL

doi:10.15637/jlecon.272

Yazarlar

Turan KOCABIYIK Süleyman Demirel Üniversitesi/TÜRKİYE
Zühal KÜÇÜKÇAKAL Süleyman Demirel Üniversitesi/TÜRKİYE

DOI:

https://doi.org/10.15637/jlecon.272

Anahtar Kelimeler:

Bireysel Emeklilik Sistemi (BES), Otomatik Katılım, Çalışanlar

Özet

Bireysel Emeklilik Sistemi bireyleri tasarruflara yönlendirerek emeklilik dönemlerinde refah düzeylerinin artmasını ve ek bir gelir imkânını sağlayan gönüllülük esasına dayanan bir sistemdir. Türkiye’de 45 yaşını doldurmamış, özel sektörde veya kamu sektöründe çalışan kişilerin otomatik olarak Bireysel Emeklilik Sistemine katılmasına olanak veren “Otomatik Katılım Sistemi” adı verilen uygulama 01.01.2017 tarihi itibarıyla uygulanmaya başlanmıştır. Bu çalışmanın amacı otomatik katılımlı bireysel emeklilik sisteminden ayrılanlar için; ayrılma nedenlerini, sistemde kalmayı seçip devam edenler için ise kalma nedenlerini ortaya koymaktır. Isparta ilinde kamu ve özel sektör çalışanlarından oluşan 463 kişiye anket yapılmıştır. Bu kişilerin 203’ü sistemde kalmış geriye kalan 260’ı ise sistemden ayrılmıştır. Otomatik katılımlı bireysel emeklilik sisteminde olanların kalma nedenleri incelendiğinde devlet katkısı ilk sırayı almaktadır. Bunu yatırımcının eline ileride toplu para geçmesi ve sistemin yararlı olması düşüncesi takip etmektedir. Ayrılma nedenlerinin başında 10 yıllık sürenin çok uzun bulunması, prime esas kazancın %3’ünün kesilecek olması ve birikimlerin başka yatırım araçlarına yönlendirilmesi gelmektedir

İndirmeler

İndirme verileri henüz mevcut değil.

Referanslar

AKIN, F., (2016), Otomatik Katılım Sisteminin Bireysel Emeklilik Sektörüne Etkileri, Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(1), 1-12.
AKPINAR, S., GÜNEŞ DEMİRCİ, M., (2018), Zorunlu Bireysel Emeklilik Sistemine Geçiş ve Yapılacak Kesintilerin Muhasebeleştirilmesi, Muhasebe ve Finansman Dergisi, Ocak(77), 137-146.
BAYRAKTUTAN, Y., ŞAHİN, M., (2007), Bireysel Emeklilik Sektörünün Gelişimi ve Bilgi-Bilişim Teknolojilerinin Kullanımı, Bilgi Ekonomisi Ve Yönetimi Dergisi, 2(2), 96-109.
BROOK, A., WHİTEHOUSE, E.R., (2006), The Turkish Pension System: Further Reforms to Help Solve the Informality Problem, OECD Social, Employment and Migration Working Papers, No. 44, OECD Publishing, Paris.
ÇETİNER, M., GÜNDOĞDU, F.K., (2018), Türkiye’de Bireysel Emeklilik ve Emeklilik Yatırım Fonlarının Görünümü: 2011-2017 Dönemi, International Journal of Disciplines Economics & Administrative Sciences Studies, 4(7), 24-34.
ÇOŞKUN , A., GÜREL, H., (2014), Türkiye’ de Bireysel Emeklilik Sistemi Bilgi Düzeyi ve BES’ e Katılımda Devlet Katkısının Etkisi Üzerine Bir Araştırma, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(25), 159-166
DEMİR, Y., YAVUZ, A., (2004), Bireysel Emeklilik Sisteminin Sermaye Piyasalarına Etkisi ve Sistemin Gelişmesinde Vergisel Teşviklerin Önemi, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(1), 281-300.
GÜLAY, T., IŞIK, M., ÖZTÜRK, M., (2017), Türkiye’de Bireysel Emeklilik Sistemi ve Akademisyenlerin Otomatik Katılıma Bakış Açılarına İlişkin Bir Analiz: Süleyman Demirel Üniversitesi Örneği, İş ve Hayat, 3(6), 179-205.
GÜLCAN, N., (2017), Bireysel Emeklilik Sistemi Farkındalığı: Üniversite Öğrencilerine Yönelik Bir Araştırma, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(21), 369-383.
İNNECİ, A., (2013), Bireysel Emeklilik Sisteminde Yapılan Yeni Düzenlemeler ve Değerlendirilmesi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22(1), 105-120.
KALAYCI, Ş., (Ed.) (2006), SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
KORKMAZ, E., AKGEYİK, T., YILMAZ, B.E., OKTAYER, N., SUSAM, N., ŞEKER, M., (2007), Sosyal Güvenlikte Yeni Yaklaşım: Bireysel Emeklilik, İstanbul Ticaret Odası, Yayın No:2006-21, İstanbul.
MERDAN, K., (2017), Bireysel Emeklilik Sisteminde Otomatik Katılımın Kamu ve Özel Sektör Çalışanları Açısından Değerlendirilmesi (Gümüşhane İli Üzerine Bir Örnekleme), Social Sciences Studies Journal (SSSJournal), 3(12), 2029-2040.
NATOF, A., (2010), Türkiye’de Bireysel Emeklilik Sistemini Oluşturan Emeklilik Fonları ve Alternatif Sermaye Araçları İle Karşılaştırılması: 2003’den Günümüze Kadar, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Para, Sermaye Piyasaları ve Finansal Kurumlar Anabilim Dalı, İstanbul
ÖZER, Ö., ÇINAR, E., (2012), Bir Vakıf Üniversitesi Akademik Personelinin Bireysel Emeklilik Sistemine Bakış Açısının Değerlendirilmesi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(19), 75-88.
POLAT, G., MERDAN, E., (2018), Türkiye’de Zorunlu Bireysel Emeklilik Sistemi ve Ahlaki Tehlike Sorunu, Internatıonal Journal Of Dıscıplınes Economıcs & Admınıstratıve Scıences Studıes, 7(4), 141-152.
ŞENER, O., AKIN, F., (2010), Özel Emeklilik Fonları ve Türkiye’de Bireylerin Bireysel Emeklilik Sistemine Giriş Kararlarını Etkileyen Faktörlerin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma, Marmara Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, XXVIII(I), 291-312.
T.C. Hazine Ve Maliye Bakanlığı, https://m.hazine.gov.tr/File/Index?id=AA44F83D-01F2-443E-9CCB-14A241C13791 (Erişim Tarihi: 14.09.2018).
EGM, https://www.egm.org.tr/bilgi-merkezi/istatistikler/bes-istatistikleri/bes-ozet-verileri/ (Erişim Tarihi: 18.09.2018 )
EGM, https://www.egm.org.tr/bilgi-merkezi/istatistikler/oks-istatistikleri/ (Erişim Tarihi:18.09.2018)