Vergi yönetimi ve Türkiye’de ekolojik vergi reformu ihtiyacı*

Gökhan Aslan; Ayşe Yiğit Şakar

doi:10.15637/jlecon.1965

Yazarlar

Gökhan Aslan İstanbul Arel Üniversitesi / Türkiye https://orcid.org/0000-0003-3905-5466
Ayşe Yiğit Şakar Bağımsız Araştırmacı / Türkiye https://orcid.org/0000-0002-1432-9398

DOI:

https://doi.org/10.15637/jlecon.1965

Anahtar Kelimeler:

Vergi Yönetimi- Ekolojik Vergi- Kamu Geliri- İklim Krizi

Özet

Türk vergi sistemi niteliği itibariyle kapsamlı ve modern bir yapıda olup mükellef haklarını ve kamu yararını eşit ölçüde gözetmektedir. Kamu gelirleri arasında önemli bir yeri olan vergilerin adaletli bir şekilde tahsili ve yeniden dağıtımı ancak kararlı ve rasyonel politikalar içeren etkin bir vergi yönetimi ile gerçekleştirebilir. Vergi yönetiminin etkinliği ise vergi aflarından kaçınılması, vergiye gönüllü uyumun artırılması, vergi mevzuatının sadeleştirilmesi ve vergi idaresinin yeniliklere açık olması gibi çok sayıda unsurda değişiklik yapılarak sağlanabilir. Böylelikle vergi toplama konusunda sorun yaşamayan vergi idaresinin iklim krizi ve çevresel bozulma gibi önemli sorunlarla mücadele etmek için mali politikalar geliştirmesi beklenebilir. Nitekim vergilerin ekolojik sorunlarla mücadelede etkili bir araç olarak kullanıldığı ve literatürde çevresel tahribatla mücadele amacı taşıyan ve kamu gelirinden mahrum bırakmayan ekolojik vergi uygulamalarına sıkça rastlandığı bilinmektedir. Ancak gelişmiş ülkelerde çevresel amaçlarla uygulanan vergiler Türkiye’de daha çok finansman kaynağı olarak görülmüştür. Bu kapsamda çalışmamızda, küresel iklim krizinin Türkiye’de yarattığı sorunların ekolojik vergi uygulamaları ile azaltılabilmesi için etkin bir vergi yönetiminin gerekliliği incelenecektir.

İndirmeler

İndirme verileri henüz mevcut değil.

Referanslar

ALM, J.,& RATH, D. M. (1998). Tax policy analysis: the ıntroduction of a russian tax amnesty. GSU Andrew Young School of Policy Studies Working Paper, (98-6),1-10.

AMANUEL, M. (2021). Determinants of tax administration efficiency in addis ababa revenue authority: ın the case of selected small taxpayer’s branch offices (Doctoral dissertation, St. Mary’s University).

ANDERSEN, P., & SKOU, M. (2010). Europe’s experience with carbon-energy taxation. Surveys and perspectives integrating environment and society, (3.2), 1-12.

ARIKBOĞA, Ü. (2019). Çevre politikasının ekonomik araçları ve Türkiye’de belediye uygulamaları. Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 41(1), 23-50.

BASSİ, S., DECHEZLEPRÊTRE, A., & FANKHAUSER, S. (2013). Climate change policies and the UK business sector: overview, impacts and suggestions for reform. Centre for Climate Change Economics and Policy Grantham Research Institute on Climate Change and the Environment Policy Paper, 1-59.

BİLGİN, S. & ORKUNOĞLU, I. F. (2010). Fiskal ve ekstrafîskal amaçlar bağlaminda 1970’lerden günümüze çevre vergileri. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 12(1), 77-108.

BİTZENİS, A., & VLACHOS, V. (2018). Tax morale in times of economic depression: the case of Greece. In Advances in Taxation. Emerald Publishing Limited, 1-27. Bova, E. (2021). Green budgeting practices in the EU: a first review. European Economy-Discussion Papers. 1-40.

CRANDALL, W. & COTTARELLİ, C. (2010). Revenue Administration: Autonomy in tax administration and the revenue authority model. Technical Notes and Manuals, (012), 1-11.

ÇATALOLUK, C. (2014). Çevre sorunlarının önlenmesinde vergi politikası. Electronic Turkish Studies, 9(8), 1-14.

DARMAYANTİ, N. (2019). The effects of tax sanction, fiscal services, tax knowledge, and tax amnesty on taxpayer compliance. ICBLP 2019 Indonesia (p. 380), 1-10.

DELFT, C. E. (2019). Taxes in the field of aviation and their impact. Final Report, 1-150.

DEMİRLİ, Y. (2011). Gelişmekte olan ülkelerde vergi reformları ve Türkiye’de gelir üzerinden alınan vergiler açısından değerlendirme, T.C. Maliye Bakanlığı Strateji Geliştirme Başkanlığı Yayınları, Ankara.

DOĞAN, A. & ÇOŞKUN, M. E. (2021). Çevreye duyarlı bütçe: Avrupa Birliği ve Türkiye değerlendirmesi. Turkuaz Uluslararası Sosyo-Ekonomik Stratejik Araştırmalar Dergisi, 3(1), 17-38.

ERBAŞ, A. (2008). Ekolojik çevre güvenlik vergisi sistemine ilişkin öneriler. Vergi Raporu Dergisi. 37-41.

GÜNAY, E. & YILDIRIM, S. (2022). Yenilenebilir enerji kapasitesi açısından Türkiye’nin durumu. KAYES-2022, 21, 21-30.

HOTUNLUOĞLU, H. (2007). Karbon vergisi teorisi ve uygulaması, Doctoral dissertation, Adnan Menderes Üniversitesi.

JENSEN, J., WÖHLBİER, F., ve Generaldirektion Wirtschaft und Finanzen Europäische Kommission. (2012). Improving tax governance in EU member states: criteria for successful policies (Vol. 114). Publications Office of the European Union.

JÖRGEN L., Anna E., Thomas S. ve Jonas Å.(2019). International and national climate policies for aviation: a review, Climate Policy, 19:6, 1-14.

KARABACAK, Y. (2013). Türk vergi kanunlarının karmaşıklık düzeyinin ölçümü üzerine bir deneme. Maliye Dergisi, 165, 38-53.

KORGAONKAR, C. N. (2022). The determinants of tax morale in India. (No. 22/381), 1-26.

KRİŽANİČ, F., OPLOTNİK, Ž., MENCİNGER, J., & BREZOVNİK, B. (2019). The influence of ecological taxes on the exposure of waste and CO2 emissions in a selected group of EU countries. Journal of Comparative Politics, 12(2), 38-48.

LEİCESTER, A. (2006). The UK tax system and the environment. The Institute for Fiscal Studies, 1-92. NEKRASENKO, L. A. (2012). Perspective of environmental tax reform in europe. Mekhanizm Rehuluvannya Economiky, 28-38.

PANTAMEE, A. & MANSOR, M. (2016). A modernize tax administration model for revenue generation. International Journal of Economics and Financial Issues, 6(7), 1-5.

TEKİN, A. & TUNCER, G. (2013). Vergi afları sonrasında vergi uyum süreci. Sakarya İktisat Dergisi, 2(2), 1-26.

TİMİLSİNA, G. R. (2018). Where is the carbon tax after thirty years of research?. World Bank Policy Research Working Paper, (8493), 1-88.

TRANNAM, B., & EVANS, C. (2014). Towards the development of a tax system complexity index. Fiscal Studies, 35(3),1-30.

UN DESA (2020). Sustainable development goals report 2020. New York, United Nations Publications, 978-92-1-101425-9.

WOLDE-R. Y. & MULAT-W. E. (2021). Do environmental taxes and environmental stringency policies reduce CO2 emissions? evidence from 7 emerging economies. Environmental science and pollution research, 28(18), 1-17.

WORLD BANK (2017). Carbon tax guide: a handbook for policy makers. The World Bank Press, Washington DC.

YİĞİT ŞAKAR, A. (2022). Financial ıncentives and recommendations for biomass energy in Turkey, the

USA, Brazil, and China in the context of sustainable energy. Current Issues and Empirical Studies in Public Finance. Eds: B. Bozdoğanoğlu ve A. Gerçek. 229-248, Berlin. Peter Lang GmbH. ISBN: 978-3-631-88167-5.

TÜRKİYE CUMHURİYETİ ANAYASASI, 1982.

SAYILI VERGİ USUL KANUNU, 1961.