Türkiye’nin yaşam memnuniyetine mekansal etkinin analizi
Özet Görüntüleme: 221
/ 
PDF İndirme: 285
DOI:
https://doi.org/10.15637/jlecon.9.2.02Anahtar Kelimeler:
Mekansal veri analizi- mekansal bağımlılık- mekansal durbin modelÖzet
Mekansal veri analizi, analiz sonuçları nesnelerin ya da analiz edilen olayların konumlarına bağlı olan, hem konum bilgisi hem de nesnelerin özelliklerinin kullanımı gerektiren yöntemlerden oluşmaktadır. Coğrafi Bilgi Sistemlerinde meydana gelen ilerlemeler ve verinin analiz edilmesine yönelik programların geliştirilmesi mekansal veri analizde kullanılan yöntemleri daha uygulanabilir hale getirmiştir. Mekansal veri analizinde mekansal etkileşim ön plana çıkmakta ve mekansal etkileşim hem mekansal bağımlılığı hem de mekansal heterojenliği kapsamaktadır. Mekansal bağımlılık veya mekansal otokorelasyon bir mekanda ya da bölgede gözlenen değerlerin komşu gözlem değerlerine bağlı olduğu durumu yansıtmaktadır. Mekansal verideki bağımlılık yapısı regresyon analizini de içeren çeşitli istatistiksel yöntemlerde geçerli olan bağımsızlık varsayımının ihlal edilmesine neden olmaktadır. Konumun ve konumlar arasındaki etkileşimin önemli olduğu çalışmalarda bu bağımlılık yapısını dikkate alarak geliştirilmiş yöntemlerin kullanılması gerekmektedir. Mekansal analizde kullanılan en yaygın yöntemlerden biri mekansal regresyon analizidir.
Bu çalışmanın amacı mekansal analiz literatüründeki son gelişmeler ışığında mekansal etkilerin de dahil edildiği farklı mekansal modeller kullanılarak Türkiye’de il düzeyindeki mutluluk verilerinde mekansal bağımlılık yapısının olup olmadığı incelemektir. Belirlenen amaç doğrultusunda Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) tarafından il düzeyinde yapılan Yaşam Memnuniyeti Araştırması verileri kullanılarak mekansal etkilerin modele dahil edildiği ve edilmediği regresyon analizi sonuçları karşılaştırılmıştır. Yapılan analizler sonucunda mekansal etkinin var olduğu, tahmin edilen mekansal regresyon analizi yardımıyla intihar ve çevre harcamaları değişkenlerinin dolaysız; işsizlik, gelir ve intihar değişkenlerinin ise dolaylı etkiye sahip olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
İndirmeler
Referanslar
AKGİŞ, Ö. (2015). Bir Refah Göstergesi Olarak Türkiye’de Mutluluğun Mekânsal Dağılışı. Türk Coğrafya Dergisi. (65), 69-76.
ANSELIN, L. (1988). Spatial Econometrics: Methods And Models. Springer Science & Business Media.
BAILEY, T. C. & GATRELL, A. C. (1995). Interactive Spatial Data Analysis. Essex: Longman Scientific & Technical.
BRERETON, F., CLINCH, J. P. & FERREIRA, S. (2008). Happiness, Geography And The Environment. Ecological Economics. 65(2), 386-396.
COLLINS, K., BABYAK, C. & MOLONE, J. (2006). Treatment Of Spatial Autocorrelation in Geocoded Crime Data. Proceedings of the American Statistical Association Section on Survey Research Methods. 2864-2871.
DI TELLA, R., MACCULLOCH, R. J., & OSWALD, A. J. (2001). Preferences Over Inflation And Unemployment: Evidence From Surveys Of Happiness. American Economic Review. 91(1), 335-341.
ELHORST, J. P. (2014). Spatial Econometrics: From Cross-Sectional Data To Spatial Panels. Heidelberg: Springer.
ELHORST, J. P. (2010). Applied Spatial Econometrics: Raising The Bar. Spatial Economic Analysis, 5(1), 9-28.
FLORAX, R. J. & GRAAFF, T. D. (2004). The Performance Of Diagnostic Tests For Spatial Dependence in Linear Regression Models: A Meta-Analysis Of Simulation Studies. içinde Advances in Spatial Econometrics. Eds: Luc Anselin, Raymond Florax ve Sergio Rey. ss.29-65. Springer, Berlin, Heidelberg.
FREY, B. S. & STUTZER, A. (2002). What Can Economists Learn From Happiness Research?. Journal of Economic Literature. 40(2), 402-435.
GOODCHILD, M. F. (1987). Towards An Enumeration And Classification Of GIS Functions. Proc. Int. GIS Symposium, 67-77.
GUO, T. & LINGYI H. (2011). Economic Determinants of Happiness: Evidence from the US General Social Survey. Cornell University, http://arxiv.org/ftp/arxiv/papers/1112/1112.5802.pdf
LESAGE, J. & KELLEY P. (2009). An Introduction to Spatial Econometrics. Boca Raton: Chapman and Hall/CRC.
LIN, C. H. A., LAHIRI, S. & HSU, C. P. (2014). Happiness and Regional Segmentation: Does Space Matter?. Journal of Happiness Studies. 15(1), 57-83.
REHDANZ, K. & MADDİSON, D. (2005). Climate and Happiness. Ecological Economics. 52(1), 111-125.
STANCA, L. (2010). The Geography Of Economics And Happiness: Spatial Patterns in The Effects Of Economic Conditions On Well-Being. Social Indicators Research. 99(1), 115-133.
STETZER, F. (1982). Specifying Weights in Spatial Forecasting Models: The Results Of Some Experiments. Environment and Planning A. 14(5), 571-584.
TELLA, R. D., MACCULLOCH, R. J. & OSWALD, A. J. (2003). The Macroeconomics Of Happiness. Review of Economics and Statistics, 85(4), 809-827.
TOBLER, W. R. (1970). A Computer Movie Simulating Urban Growth in The Detroit Region, Economic Geography. Vol.46, ss.234–40.
TÜİK, Yaşam Mennuniyeti Araştırması, 2014, http://www.tuik.gov.tr/Kitap.do?metod=KitapDetay&KT_ID=11&KITAP_ID=15
VEGA, S. H. & ELHORST, J. P. (2013). On Spatial Econometric Models, Spillover Effects, and W. 53rd ERSA Congress, Palermo, Italy, 1-28.
https://geodacenter.asu.edu/software
http://www.mathworks.com/products/matlab/
www.spatial-econometrics.com
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2022 Jolistence Publications
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
Yazarlar, makale Journal of Economics'te yayınlanmak üzere kabul edildiğinde .makalenin içeriğindeki tüm telif haklarını, Holistence Publications'a devrederler. Yazarlar, patent hakları gibi telif hakkı dışındaki tüm mülkiyet haklarını saklı tutar.
Bu makalede yazar olarak listelenen herkes çalışmaya önemli, doğrudan, entelektüel katkılar yapmış olmalı ve bunun için kamu sorumluluğu almalıdır.
Bu makale daha once yayınlanmamış ve başka dergilerde yayınlanmak üzere gönderilmemiştir.
