Türkiye’de mahalli idareler bütçe harcamalarından kimler faydalanıyor? (2006-2020)

Birsen Nacar

doi:10.15637/jlecon.8.4.07

Yazarlar

Birsen Nacar Akdeniz Üniversitesi/TÜRKİYE https://orcid.org/0000-0001-9019-9372

DOI:

https://doi.org/10.15637/jlecon.8.4.07

Anahtar Kelimeler:

Sosyal Kâr- Sosyal Ücret- Kamu Harcamaları- Mahalli İdareler

Özet

Bu çalışmanın amacı Türkiye’de 2006 ile 2020 yılları arası dönemde mahalli idareler bütçe harcamalarının sosyal sınıflar arasında nasıl bölüşüldüğünü araştırmaktır. Bu amaçla iki açıklayıcı kavram kullanılmaktadır. Bunlar sosyal kâr ve sosyal ücret kavramlarıdır. Sosyal kâr mahalli idareler harcamalarından sermaye kesiminin gelir veya tüketimine aktarılan kaynakları ifade eder. Sosyal ücret ise mahalli idareler harcamalarından emek kesiminin gelir veya tüketimine yapılan katkıları gösterir. Mahalli idareler bütçe harcamalarının bu iki kavramdan hareketle sınıflandırılması mahalli idarelerin sosyal kâra ve sosyal ücrete dönüşen kaynak kullanımlarını tespit etmeye olanak sağlar. Bu çalışmada ulaşılan bulgular, Türkiye’de mahalli idareler harcamalarının ortalama yüzde 70’inin sermaye kesiminin gelir veya tüketimine tahsis edildiğini göstermektedir. Mahalli idareler harcamalarından emek kesiminin gelir veya tüketimine yapılan katkı ise ortalama yüzde 30 civarında kalmaktadır. Bu sonuçlar Türkiye’de mahalli idarelerin bütçe politikalarına sermaye kesiminin çıkarlarının hakim olduğunu göstermektedir.

İndirmeler

İndirme verileri henüz mevcut değil.

Referanslar

ARIN, T. (1997). Anayasal İktisat ve Refah Devleti: TİSK ve TÜSİAD’ın Asgari Devlet Raporlarının Eleştirisi, Ekonomide Durum. Bahar-Yaz, 41-106.

BRENNAN, G. ve BUCHANAN, J. M. (1980). Power to Tax: Analytical Foundation of A Fiscal Constutition. Cambridge: Cambridge University Press, Birinci Baskı, ISBN: 0 521-233291

MILLER, J. A. (1989). Social Wage or Social Profit? The Net Social Wage and the Welfare State. Review of Radical Political Economics. 21 (3), 82- 90.

MUELLER, C. D. (1993). The Growth of Government: A Public Choice Perspective. içinde The Public Choice Approch to Politics, Editör: D. C. Mueller. 365-398, England: Edward Edgar Publishing Company, Birinci Baskı, ISBN: 1 1 85278 805 4.

O’CONNOR, J. (1973). The Fiscal Crisis of The State. New York: St.Martin’s Press, Dördüncü Baskı, ISBN: 978-0-7658-0860-8

MGM (2021a). Mahalli İdareler Konsolide Bütçe Harcama İstatistikleri. Ankara: Muhasebat Genel Müdürlüğü, https://muhasebat.hmb.gov.tr/mahalli-idareler-butce-istatistikleri [Erişim Tarihi: 20/06/2021].

MGM (2021b). Genel Yönetim Sektörü Bütçe Harcama İstatistikleri. Ankara: Muhasebat Genel Müdürlüğü, https://muhasebat.hmb.gov.tr/mahalli-idareler-butce-istatistikleri [Erişim Tarihi: 20/06/2021].

SHAIKH, A ve TONAK, E. A. (2012) [1994]. Milletlerin Zenginliğinin Ölçülmesi Ulusal Hesapların Ekonomi Politiği. Çeviren H. Arslan. İstanbul: Yordam Kitap, Birinci Baskı, ISBN: 978-605-5541-61-3.

ŞENGÜL, H. T. (2003). Yerel Devlet Sorunu ve Yerel Devletin Dönüşümünde Yeni Eğilimler. Praksis Dergisi. 9 (Kış-Bahar), 183-220.

TONAK, E. A. (2012) [1985]. Kapitalist Devlet Karşısında İşçi Sınıfı: ABD Örneği. içinde Kapitalin İzinde. Editörler: N. Satlıgan, S. Sarvan & E. A. Tonak. 341-377, İstanbul: Yordam Kitap, Birinci Baskı, ISBN: 978-605-5541-74-3.

TÜİK, (2021a). Gelir Yöntemiyle Gayri Safi Yurtiçi Hâsıla. Ankara: Türkiye İstatistik Kurumu, https://data.tuik.gov.tr/Kategori/GetKategori?p=ulusal-hesaplar-113&dil=1 [Erişim Tarihi: 20/06/2021].

TÜİK, (2021b). Gelir ve Yaşam Koşulları Araştırması. Ankara: Türkiye İstatistik Kurumu, https://data.tuik.gov.tr/Kategori/GetKategori?p=gelir-yasam-tuketim-ve-yoksulluk-107&dil=1 [Erişim Tarihi: 20/06/2021].